De meditatieve viering is een viering van verstilling en bezinning.

Dat doen we door middel van woorden, mooie muziek, gebed en symbolen en momenten van stilte.

Het is goed om in ons drukke bestaan af en toe even een pas op de plaats te maken en aandacht te geven aan de dingen die er toe doen en die aandacht verdienen.

Marijke Schoen, Louise Snoek-van Maris, Jeannette Meijer en José Rustemeijer nodigen u graag uit om deze vieringen bij te wonen.

Wat is het goede van de situatie waarin we verkeren? Er is altijd ook iets goeds te vinden in elke situatie. Wat zou dat goede kunnen zijn? Daar moeten we dan ook in geloven. Ons bewustzijn is ons filter, en als we iets niet kunnen geloven komt het niet door het filter en kunnen we het ook niet zien.

Als we het goede zien, kunnen we beter uit de angst komen en kunnen we beter oplossingen vinden; door ons hart te openen.

We kunnen bijvoorbeeld ademen, dat is iets positiefs. We kunnen ook de geestelijke wereld bij ons laten binnen komen en hulp vragen. Concrete hulp vragen stellen. Waar willen we hulp voor ? Er komt altijd hulp, maar vaak ziet het er anders uit dan we verwachten, vaak zien we pas later dat iets hulp is geweest. Hulp draagt meestal geen naambordje.

Wat is het goede aan wat er collectief gebeurt? Er worden meer mensen wakker, hoe meer mensen wakker worden, hoe eerder er een nieuwe aarde komt. De aarde verhoogt sowieso haar trilling, ook los van de mensen.

Niet alle mensen zullen zich openen, wakker worden, sommigen zullen zich nog dieper in de angst verstoppen. We kunnen hen niet dwingen.

Als we ons eigen bewustzijn verhogen, onze trilling verhogen, verandert ons hele systeem, stap voor stap. Het gaat niet van het ene op het andere moment, ons lichaam moet zich ook kunnen aanpassen. Hoe hoger het bewustzijn, hoe vrediger het wordt. We ontdekken dat we allemaal Licht en Liefde zijn. We zijn hier vaker geweest, zijn in een familie geboren en hebben cel-informatie meegekregen van de voorouders. Daaruit ontstond een unieke mengeling.

Het enige wat ons scheidt van wie we werkelijk zijn, zijn onze overtuigingen en voorstellingen.  Van sommige zijn we ons bewust, van andere zijn we ons onbewust, die zijn al sinds generaties in de familie. Als we ontwaken kunnen we niet iets worden dat we nog nooit geweest zijn. We kunnen alleen iets worden wat we altijd al waren; we hebben het alleen niet opgemerkt, omdat we ons geïdentificeerd hebben met onze overtuigingen, omdat we vergeten waren wie we werkelijk zijn. Als we dan hier incarneren vergeten we dat we multidimensionale wezens zijn, dat we licht zijn, wat onze missie is en dan ontstaan er een soort gaten. Onbewust merken we dat en dan vullen we die op met overtuigingen vanuit onze omgeving, want we hebben niets anders meer.

Op een gegeven moment lost dat weer op, maar daarvoor moeten we wel weten wie we werkelijk zijn.

Als veel mensen dat weten, dat we licht zijn dan komt dat licht ook op de aarde. Ieder individueel mens is dan een verlichting voor zijn omgeving en kan al beginnen de nieuwe aarde te maken.  Ik denk niet dat er ineens, poef, een perfecte wereld uit de hemel valt. Ik denk dat de aarde haar trilling verhoogt, maar de samenleving, de mensen moeten zichzelf veranderen, dat gaat niet van vandaag op morgen.

De aarde zelf is al heel, ze is al een perfecte wereld. Onze opgave als mensen op de aarde is dat we ook zo zijn. En daarvoor moeten we weten wat we eigenlijk zijn. En als heel veel mensen dat weten, dan gaan ook steeds meer mensen in hun omgeving doen wat goed is, wat ze vanuit hun hart willen: dan beschadigen we ook niemand meer. Omdat het dan om liefde gaat, niet om controle.  En wanneer veel mensen op hun eigen plek van de wereld, hun wereld van heelheid creëren, dan zal het zich beetje bij beetje uitbreiden.

Wij moeten daar zelf mee beginnen. Ik denk dat er in de toekomst nog grote veranderingen zullen komen. Maar we moeten er zelf mee beginnen, want het is onze planeet. De Lichtwezens, ons geestelijk team, helpen ons daarbij, maar ze kunnen het niet van ons overnemen, ze leven immers niet hier. Het is onze verantwoordelijkheid nu we hier leven. Als iedereen klein begint, dan werkt het aanstekelijk voor anderen, omdat ze dan denken, dat wil ik ook. Dan vragen ze zich ook af waarom ze hier zijn.

Iedereen komt met een doel, het is geen toeval. Enerzijds om voor zich persoonlijk dingen te leren, anderzijds om wat goeds te doen voor anderen, waarbij alles ingesloten is : ook voor planten, dieren, stenen, we staan niet boven de natuur. We hebben een plek in het geheel. Alleen wanneer alles in harmonie met elkaar is hebben we dat paradijs op aarde. Dat hebben we nu nog niet. Maar het komt zeker terug. Ten eerste omdat er zoveel mensen hier zijn die dat willen. Het is belangrijk dat we ergens beginnen. Dat doen al heel veel mensen. En dat is belangrijk want de perfecte wereld zal niet uit de hemel komen vallen. Er is wel heel veel hulp, maar we moeten zelf ons deel eraan bijdragen. Uit de toestand die de mensen nu gemaakt hebben, daaruit redt zich niemand. Maar we krijgen hulp zodat we er weer iets goed van kunnen maken. En de aarde was natuurlijk al ooit in een toestand dat alles goed was. Heel lang geleden, toen ze ook nog niet in de derde dimensie was, toen was alles nog in harmonie. In de tussentijd is het een en ander gebeurd, waardoor het er wat anders uitziet.

Het is nu een beetje vreemd, maar alles in het leven is een fase, langer of korter. Op enig moment gaat het voorbij.

Het enige wat er altijd zal zijn in het universum is de liefde. Al het andere is er alleen maar tijdelijk, korter of langer. En als we weten dat het maar een tijdelijke fase is kunnen we ons afvragen wat we kunnen doen zodat we na deze fase in een positieve toekomst gaan? Als iedereen zijn/haar deel daaraan bijdraagt, dan zullen we weer in een geheelde wereld leven. Je hoeft niet veel te doen, als ieder zijn eigen puzzelstukje  inneemt, waarvoor die vanuit het hart gekomen is, dan vormen we met elkaar het mooie beeld van de hele puzzel. Dan is het ook vredig, want als we dingen vanuit ons hart doen zullen we nooit iemand beschadigen. Als we ons bewustzijn verhogen wordt het vanzelf vrediger. En dan moeten we uit de angst gaan.

Op dit moment wordt veel meer angst op de wereld gebracht. Dat gebeurt bewust, men wil dat de mensen angst hebben. Er zijn fijnstoffelijke wezens, die niet met de liefde verbonden zijn, zij moeten zich voeden met angst. Er wordt geprobeerd door deze angst het ontwaken te stoppen; het ontwaken dat we zouden ontdekken wie we werkelijk zijn. Er zijn mensen, die zo in de angst gevangen zijn, dat ze zich niet eens kunnen voorstellen dat ze geen angst meer hebben.

Maar mensen die weten, dat er ook een andere mogelijkheid is, die oppassen dat ze niet in de angst gaan of weten hoe ze eruit moeten komen wanneer ze erin gevallen zijn, die hebben een verantwoordelijkheid. Zij kunnen dat. Omdat ze niet in de angst gaan. Natuurlijk heb je dan soms nog dezelfde problemen, maar wij kunnen dan ook oplossingen vinden. Als we in de angst zijn zullen we nooit oplossingen vinden; dan past de oplossing niet in ons, daarom moeten we eruit.

Als we uit de angst gaan kunnen we helderder denken. We beseffen dan dat het een fase is, dat er weer betere tijden komen. Het begint bij onszelf, we moeten onze trilling hoog houden. Waarmee omgeven we onszelf? Alles heeft een energieveld en heeft een werking in ons. Die energievelden versterken en beïnvloeden ons. Dat kan positief zijn of negatief. Mensen, plekken, dingen, muziek ....we kunnen andere keuzes maken als we merken dat iemand/iets ons omlaag haalt.

En als we omgekeerd in een hogere trilling zijn, dan kunnen we anderen daar ook mee versterken. En hen helpen dat het hen beter gaat, dat ze weer vertrouwen en hoop krijgen. Want als we geen hoop meer hebben, dan hebben we een probleem. Dan kunnen we de oplossing niet zien, omdat we denken dat er geen is. Als we een verandering ten positieve willen, dan moeten we geloven dat het mogelijk is. Ook als we met ons verstand misschien helemaal niet kunnen voorstellen hoe dat zou zijn.

De vreemde structuren die er nu zijn, die de situatie van chaos veroorzaken, waarin we nu verkeren is er, doordat de mensen die daarbij horen geen macht hebben; mensen die hun macht hebben afgegeven aan de angst. Deze hele chaos is alleen mogelijk doordat veel mensen hun macht aan de angst afgeven.

Bij ons mensen ligt de macht. Als we niet in angst maar in vol vertrouwen zouden zijn, dan zou deze situatie van chaos niet mogelijk zijn, niet kunnen bestaan. Wat op de wereld gebeurt hangt af van de collectieve mensheid. Heel veel hangt van de mensen af.

De structuren die zeggen, dat ze de mensen kunnen controleren, dat is een illusie.

Het gaat om de mensen. Mensen hebben scheppingskracht, die kracht kunnen we inzetten voor het goede; welke geschenken kunnen we aan anderen doorgeven?

Als iedereen dat doet, dan zal op enig moment de wereld heel zijn, dan is iedereen gelukkig en gaat het iedereen goed…de mensen, de dieren, de planten, de stenen.

Dat is het doel.

Dat begint bij ieder van ons individueel en daarom is ieder mens belangrijk.

Tekst: Zevenarmige kandelaar